Lessons for Christmas from Mary’s Song of Praise
The Magnificat: Luke 2:46 – 55
If you prefer to see this translated into Cebuano scroll to the end of this English version.
Please open your Bibles to Luke 2:46-55 for your reference today.
God moved into your time zone, or history and future with his surprise announcement to a peasant girl in Nazareth.
Mary’s received God’s astonishing message. She would have an immaculate conception and give birth to God’s Son who would rescue the world.
Ancient Rabbis will tell you the baseline purpose of Judeislm is to heal the world. That is to repair the damage Satan is doing. So now this young woman raised in a Monastic Community in Qumran, in the foot hills of Mount Caramel, some 3-days walk from Jerusalem is suddenly told she will give birth to and raise the child who will be God walking among women and men.
Would you panic if you heard that? She answered: in Luke 2:46 “My soul magnifies the Lord,
47 and my spirit rejoices in God my Savior,
48 for he has looked on the humble estate of his servant. For behold, from now on all generations will call me blessed;
49 for he who is mighty has done great things for me, and holy is his name.
50 And his mercy is for those who fear him from generation to generation.
51 He has shown strength with his arm; he has scattered the proud in the thoughts of their hearts;
52 he has brought down the mighty from their thrones and exalted those of humble estate;
53 he has filled the hungry with good things, and the rich he has sent away empty.
54 He has helped his servant Israel, in remembrance of his mercy, 55 as he spoke to our fathers, to Abraham and to his offspring forever.” (Luke 1:46-55 ESV)
Mary offered an amazing testimony of how to respond to a God who has entered our lives through the coming of Jesus.
That monastic community had heard ancient prophets say that one day a savior would come from one of their families. Mary knew that she and her intended husband could fit into the prophecy, but she had no idea she would be chosen.
Here are four things we can learn from Mary’s song:
1. Mary rejoiced in her God.
In verses 47-48 Mary exclaimed, “My soul magnifies the Lord and my spirit rejoices in God my Savior.”
It is seldom taught to the general church congregations or parishioners that among Jewish Royalty, weddings were held after the couple came together in an attempt to impregnate the woman and the other events of the wedding were held fitting the calendar to avoid disturbing other holy days. They wanted the woman to bear the child between holidays, rather than randomly on the calendar.
Mary was from a branch of the family tree of King David, and Joseph also was from a different branch of the family tree or blood line of King David. And of course then we recognize that Jesus our Savior ALSO was Jewish Royalty. It then would not be so unusual for a woman to be pregnant before the wedding, however, such women would normally have been cloistered in a royal house or Castle and no one would see her walking in public places. They had no such luxury.
The Lord our God commanded Mary’s husband Joseph to remove them to Egypt, which would have been in the area of Bethlehem. This would be for their protection and would be a place where Joseph could work and pay the required taxes. And you’ll remember Jesus as a mature man told us to pay our taxes. Render to Cesar what is his and to God what is God’s.
Presuming the community might have shunned them tey instead left Qumran, at the foot hills of Mount Caramel. They traveled from the Nasserian territory which much later came to be called Nazareth. They were required to go to a census and pay taxes and it was going to be a long trek. The child would not be born in or near their community. The three wise men from Persia determined that the child they saught would be born further south of Jerusalem.
My writing is not enetirely clear. This should help correct it and I’ll work on this essay a bit more.
Joseph and Mary traveled first from Qumran to The City of David which is called Beth Lechem Beth=Bread LeChem=House Bethlehem means “The house of Bread.” Bethlehem, is a short distance from Jerusalem. Today you can see it from The Temple Mount also called Haram al-Sharif, the highest point in old Jerusalem,
That is where Joseph was required to pay taxes. It was there in the City of David they found a hovel over a cave and the family there rented shelter to them in the cave below the house, which was where animals, probably sheep, were sheltered from the cold winter weather.
Herod decided to mass murder all the little boys in an attempt to kill the one who was prophesied to become the new king. Soon after Herod got this dream, Joseph got the dream in which God ordered him to move the family to Egypt without delay!
The family left to go to Egypt. The village they went to was near Cairo. They remained there working and hidden until they learned that Herod was dead. Then they went back to their home community in Nassarea known today as Nazareth.
I apologize for my mix up about this. Stories vary a bit but this gets the timeline straight.
________________
Historic records tell us they found their way to a Jewish community in Egypt near the border of Israel.
In those days homes were often built over a basement, a hole in the ground, or over a cave. The animals were kept there safe and warmer through the winter. The heat from their space rose and helped warm the home above.
It was a cottage over a an animal manger. They stayed there because there was nowhere else to stay. This humble homeless couple, presently unemployed, would remain homeless and give birth to a humble baby with only a feeding trough and a blanket over straw or hay, for his first bed.
He came as the Ultimate future Royalty but for this part of his journey he would be among the lowest of society and he came to preach and teach the poor, those who had no voice, no power, and often no justice. By the teachings of Jesus they gave themselves to God and by this they would become the highest in their future.
There was a community at the border where a particular Date Palm Tree was prized but the Egyptians had no luck planting them. Word got around that the Judean Gardeners knew how to cultivate these trees, and several were hired to come and work there. As time passed more Judeans came to do house building and as it always goes, a small Jewish community developed there. That area is close to where the Christmas star was seen directly overhead by the 3-wise men from Persia.
Rather than be shunned from their community north of Jerusalem, Joseph and Mary left the community and traveled to near Jerusalem to pay taxes, and then further south along the trade route within close distance to the shores of the Mediterranean Sea.
This Gaza area in such turmoil today, and its natural harbor was part of that trade route. The area has long been a place where God and Satan have had their conflict.
Mary grew up in this society and understood their social conflicts, rules and problems. These people, and particularly the women, learned to be tolerant.
Mary would not be involved in a discussion of her intimate life and wedding. She instead decided to magnify the Lord and rejoice in God her Savior. Nothing that day or thereafter would steal her joy in the Lord. No one was going to humiliate her and reduce her joy. She made that decision before any difficulties even started.
Mary rejoiced in God her Savior. The Lord God was all that mattered and His will was her primary focus.
We also should be the same. Christmas is not about a birthday. There is no commandment in our Bible telling us to celebrate a birthday. The lessons we draw are about TRUSTING OUR LORD through good and bad times, and continue to pray and praise HIM and find Joy in the ever present memory that We who love God can be Saved if we will accept Jesus as our Savior and The Holy-Spirit into our lives as our teacher and helper.
2. Mary acknowledged that it was all by God’s grace.
In verses 48-50, we observe Mary acknowledging the grace she had received. She accepted (speaking of herself) “the humble estate of his servant.”
In that monastic community everyone lived every day in constant work with prayer and praise for God going through tieir minds.
She knew she was “blessed.” She recognized that great things had been done she said, “for me.” All of it was a result of God’s “mercy.” Let’s pause for a moment to praise his Holy Name and remember always to give ourselves to HIM.
Regular thanksgiving and praise reminds us that everything about our relationship with God through Christ is because of His loving grace resting on us.
He who created all the Universe and all of life, lowers his eyes to gaze upon YOU. We still find this shocking.
The proper response to the incredible outpouring of the grace of God through Jesus Christ is to turn away from sin and work our way back to The Almighty Heavenly Father. We must live a life of responsive thanksgiving. This is because thanksgiving comes about in Christ.
Give yourself to The Christ and continue in conversation with him through the Holy Spirit,
- study, understand and accept the truth of The Gospel,
- do your best to avoid sin and
- follow God’s Commandments,
- Call upon The Christ for his rescue and he has promised that You Will Be Saved!
Mary acknowledged that it was all a matter of God’s grace. We must do the same.
Mary declared the victory of God over the proud and powerful.
In verses 51-53, which sound so much like the Psalms of King David, we observe Mary declaring God’s victory. “He has shown strength with his arm.” “He has scattered the proud in the thoughts of their hearts.” “He has brought down the mighty from their thrones.” “He has filled the hungry…and the rich he has sent away empty.”
She styled her song after the song of Hannah in the Old Testament (1 Samuel 2:1-10)
Hannah prayed: My heart exults in the Lord
Mary prayed: My soul magnifies the Lord
Hannah worshiped with the words: There is none holy like the LORD and Hannah proclaimed: The bows of the mighty are broken, but the feeble bind on strength.
Mary proclaimed: He has brought down the mighty from their thrones and exalted those of humble estate.
King Herod was a physically very sick man and filled with constant fear of losing his position, which he wanted to pass to his sons. He was filled with rage. He was the most proud of all and dared to order the murder of children to keep the position he had. He reflected Satan at his most evil.
Mary worshiped God by saying: Holy is his name
He has scattered the proud in the thoughts of their hearts Hannah exclaimed: Talk no more so very proudly. It seems to have been a prophetic word to King Herod.
Mary wasn’t simply declaring the victory of God; she did it using some of the thoughts and words spoken and written by Hannah who lived 1000 years earlier.
Actually, what Mary spoke was biblical language to frame her prayers. Both of these godly women lit up the heavens with their declarations.
Mary was humble, but not at all passive. She boldly declared the victory of God. Recall once again, though, that she did it in the moment she was most vulnerable—just before she headed back to Qumran and probably shortly before the residents of Nazareth would discover that she was pregnant.
Historical record indicates they left the Qumran community before her developing pregnancy would be more apparent.
Mary declared the victory of God over all those who portray themselves as proud and powerful. We should remember this as we go through our lives and face our own personal injustices.
For too long the churches have not acknowledged women enough, and particularly we should during this holiday.
When you ride a car or motorcycle you hardly take notice of the wheel’s axle and bearings. They work quietly to get the job done over good roads and terrible bumpy roads. The axle is quietly working and reliable.
These Bible verses show us that women are the quiet axle and bearings. All the church and all the family orbit around women. Christmas reminds us of the role women play in holding our families and our society together. Good, God-Fearing Women lead us away from sin and back to Almighty God.
Mary remained a humble woman, a perfect example of women in those days in that culture. She accepted what God was doing, and what it meant for her generation, and as part of God’s work from the past in the times of Abraham and what will happen in the future which we see developing now in our years.
In verse 50, Mary reflected back upon what God had done to rescue his people. God shows us examples of how he blesses those who follow his way compared to how he treates those who go their own way.
In verse 50 we read “And his mercy is for those who fear him from generation to generation.”
So this homeless couple brought forth the savior of humankind in the most humble of surroundings.
Then in verses 54-55, Mary remembers God’s faithfulness to Abraham and his grandson Israel (Jacob) and their descendants: “He has helped his servant Israel, in remembrance of his mercy, as he spoke to our fathers, to Abraham and to his offspring forever.”
Luke the evangelist, was the only author of a Gospel to include the Magnificat (Mary’s Song),
Luke loved to recognize Abraham (Luke 1, 3, 13, 16, 19, 20). Mentioning Abraham was important because Luke wanted to emphasize that God had made an unconditional promise to Abraham that God was dedicated to fulfilling. God did this to display his own right way and to glorify himself, his reputation, his Holy Name.
None of us should be proud. We all are sinners. God is the only right leader into the way of a healthy society that lives and works peacefully. Our lives are destined to be difficult these next 7-years and several scholars expect the return of war and then the end of it with the return of Jesus Christ very possibly before the end of 2030. We all must re-dedicate ourselves to following God’s Way now more than we have. Yes, we must work for our living, but we can make God our primary focus and quietly be in prayer on and off all through the day.
God’s promise to Abraham often gets repeated in the Old Testament, but finally will be fulfilled in Jesus.
Luke wanted us to know this truth that God’s promise to Abraham was kept in their day. That’s one of the reasons Mary’s song is here. God is not done with this issue. The final explanation of this promise is discussed in REVELATION the final book in your Bible.
- As we enter these days leading up to Christmas,
- We should rejoice in what God has done through Jesus Christ.
- We should acknowledge that everything we have is because of God’s grace.
- We should declare the victory of God over the proud and powerful.
- We need not rage against the injustices we all suffer. God has already won and they who are hauty and proud will fall and be forever sorry.
You can remind yourself to thank God that you are learning to be patient and trust God to bring about justice.When people try your patience or persecute you for loving God, only say, “I thank God that you are teaching me to be patient.”
We should recognize what God is doing, not just in this generation, but also in his salvation history that spans the distant past and looks ahead to a glorious future for all of those who sincerely love God.
Some people come to a church just for social contact, or once or twice each year for Easter and Christmas. If you know someone doing that, we want to invite and encourage them to be more serious in the pursuit of God because the future for those who love HIM will be much better than for those who ignored Him.
Most important let us remember that God arrived in the time of Mary and Joseph. We must rejoice in what Christ has done by his coming to earth, living a sinless life, dying in our place, humiliated by men whose behavior was driven by demons. Jesus died a terrible death on a cross, rose from the dead, ascended to Heaven and sent his Holy-Spirit to guide us until he returns to establish his final kingdom.
If you have not accepted this truth, it’s time to believe this good news, receive the Holy Spirit into your life, and Call upon Jesus to rescue you and your future, forgive you of your sins and receive you into the better future he has for all of those who love HIM.
I pray that we all like our Dear Sister Mary, remember to praise God, accept with thanksgiving his grace, declare God’s victory, and remember God’s salvation through His historical purposes in Jesus Christ during these final days before Christmas.
Heavenly Father, hear our prayers through the blessed and holy name of Jesus Christ our Lord. Lord have mercy. Christ have mercy. Amen.
Translated by Google. Read aloud over approximately 24 minutes
Mga Leksyon para sa Pasko gikan sa Awit sa Pagdayeg ni Maria
Ang Pagpadako: Lucas 2:46–55
Palihug ablihi ang imong mga Bibliya sa Lucas 2:46-55 para sa imong pakisayran karon.
Ang Dios mibalhin sa imong time zone, o kasaysayan ug umaabot uban sa iyang katingala nga pahibalo sa usa ka mag-uuma nga babaye sa Nazareth.
Nadawat ni Maria ang katingalahang mensahe sa Diyos. Siya makabaton ug walay buling nga pagpanamkon ug manganak sa Anak sa Diyos nga moluwas sa kalibotan.
Isulti kanimo sa karaang mga Rabbi ang sukaranan nga katuyoan sa Judeism mao ang pag-ayo sa kalibutan. Kana mao ang pag-ayo sa kadaot nga gihimo ni Satanas. Busa karon kining batan-ong babaye nga gipadako sa usa ka Monastic Community sa Qumran, sa tiilan nga mga bungtod sa Mount Caramel, mga 3 ka adlaw nga paglakaw gikan sa Jerusalem kalit nga gisultihan nga siya manganak ug magpadako sa bata nga mahimong Diyos nga naglakaw taliwala sa mga babaye ug lalaki.
Mahadlok ka ba kung makadungog ka niana? Siya mitubag: sa Lucas 2:46 “Ang akong kalag naghimaya sa Ginoo,
47 ug ang akong espiritu nagmaya diha sa Diyos nga akong Manluluwas,
48 Kay iyang gitan-aw ang ubos nga kahimtang sa iyang alagad. Kay tan-awa, gikan karon ang tanan nga mga kaliwatan motawag kanako nga bulahan;
49 Kay siya nga makagagahum nagbuhat ug dagkung mga butang alang kanako, ug balaan ang iyang ngalan.
50 Ug ang iyang kalooy alang kanila nga nahadlok kaniya gikan sa kaliwatan ng
adto sa kaliwatan.
51 Siya nagpakita ug kusog pinaagi sa iyang bukton; iyang gipatibulaag ang mga mapahitas-on diha sa mga hunahuna sa ilang mga kasingkasing;
52 Iyang gipaubos ang mga gamhanan gikan sa ilang mga trono, ug gibayaw ang mga ubos sa kahimtang;
53 Gibusog niya sa maayong mga butang ang gigutom, ug gipapahawa niya nga walay dala ang mga dato.
54 Gitabangan niya ang iyang alagad nga si Israel, sa paghinumdom sa iyang kaluoy, 55 ingon sa iyang gisulti sa atong mga katigulangan, kang Abraham ug sa iyang kaliwat hangtod sa kahangtoran.” ( Lucas 1:46-55 ESV )
Si Maria mitanyag ug talagsaong pagpamatuod kon unsaon pagtubag sa Diyos nga misulod sa atong kinabuhi pinaagi sa pag-abot ni Jesus.
Kanang monastikong komunidad nakadungog sa karaang mga propeta nga nag-ingon nga usa ka adlaw ang usa ka manluluwas moabut gikan sa usa sa ilang mga pamilya. Nahibalo si Mary nga siya ug ang iyang gituyo nga bana mahimong mohaum sa propesiya, apan wala siyay ideya nga siya ang pilion.
Ania ang upat ka butang nga atong makat-unan gikan sa kanta ni Maria:
1. Si Maria nagmaya sa iyang Diyos.
Sa bersikulo 47-48 si Maria mipatugbaw, “Ang akong kalag naghimaya sa Ginoo ug ang akong espiritu nagmaya diha sa Diyos nga akong Manluluwas.”
Talagsa ra nga itudlo sa mga kongregasyon sa simbahan o mga parokyano nga sa mga Judio nga Royalty, ang mga kasal gihimo pagkahuman naghiusa ang magtiayon sa pagsulay nga mabuntis ang babaye ug ang uban pang mga panghitabo sa
Si Maria gikan sa usa ka sanga sa punoan sa pamilya ni Haring David, ug si Jose usab gikan sa lahi nga sanga sa punoan sa pamilya o linya sa dugo ni Haring David. Ug siyempre atong giila nga si Jesus nga atong Manluluwas USA USA ka Judio nga Royalty. Dili na talagsaon alang sa usa ka babaye nga magmabdos sa wala pa ang kasal, bisan pa, ang ingon nga mga babaye kasagaran nga gitago sa usa ka harianong balay o Castle ug walay usa nga makakita kaniya nga maglakaw sa publiko nga mga lugar. Wala silay ingon nga kaluho.
Ang Ginoo nga atong Dios misugo sa bana ni Maria nga si Jose nga dad-on sila ngadto sa Ehipto, nga didto unta sa dapit sa Cairo. Kini alang sa ilang proteksyon ug mahimong usa ka dapit diin si Joseph makatrabaho ug makabayad sa gikinahanglan nga mga buhis. Ug mahinumduman nimo si Jesus ingon nga usa ka hamtong nga tawo nga nagsulti kanamo sa pagbayad sa among buhis. Ihatag kang Cesar kung unsa ang iya ug sa Diyos kung unsa ang iya sa Diyos.
Nagtuo nga gilikayan sila sa komunidad, gibiyaan nila ang Qumran, sa tiilan nga mga bungtod sa Mount Caramel. Mibiyahe sila gikan sa teritoryo sa Nasser nga sa ulahi gitawag ug Nazareth. Kinahanglan sila nga moadto sa usa ka census ug magbayad buhis ug kini usa ka taas nga panaw. Ang bata dili matawo sa o duol sa ilang komunidad. Ang tulo ka maalamon nga mga tawo gikan sa Persia mihukom nga ang bata nga ilang gipangita matawo pa sa habagatan sa Jerusalem.
(pg 5) Si Jose ug Maria unang mibiyahe gikan sa Qumran ngadto sa Siyudad ni David nga gitawag ug Beth Lechem Beth=Bread LeChem=House Bethlehem nagpasabut nga “Ang balay sa Tinapay.”
Ang Betlehem, layo ra sa Jerusalem. Karon makita nimo kini gikan sa The Temple Mount nga gitawag usab nga Haram al-Sharif, ang kinatas-ang punto sa karaang Jerusalem,
Didto si Joseph gikinahanglang mobayad ug buhis. Didto sa Siyudad ni David nakakita silag usa ka lungib sa ibabaw sa usa ka langob ug ang pamilya didto nag-abang kanila sa langob sa ubos sa balay, diin ang mga mananap, lagmit mga karnero, gipasilong gikan sa bugnaw nga panahon sa tingtugnaw.
Si Herodes nakahukom sa pagpatay sa tanan nga gagmay nga mga bata sa pagsulay sa pagpatay sa usa nga gitagna nga mahimong bag-ong hari. Wala madugay human si Herodes makabaton niini nga damgo, si Jose nakabaton sa damgo diin ang Diyos nagsugo kaniya sa pagbalhin sa pamilya ngadto sa Ehipto sa walay langan!
Ang pamilya mibiya aron moadto sa Ehipto. Ang baryo nga ilang giadtoan duol sa Cairo. Nagpabilin sila didto nga nagtrabaho ug nagtago hangtod nga nahibal-an nila nga patay na si Herodes. Nian nagbalik sila sa ila puluy-an nga komunidad sa Nassarea nga kilala karon nga Nazaret.
Nangayo kog pasaylo sa akong pagsagol bahin niini. Nagkalainlain og gamay ang mga istorya apan gitul-id niini ang timeline.
________________
Ang mga rekord sa kasaysayan nagsulti kanato nga sila nakakaplag sa ilang dalan paingon sa usa ka komunidad sa mga Judio sa Ehipto duol sa utlanan sa Israel.
(pg 6)
Sadto nga mga adlaw ang mga balay pirme ginatukod sa silong, buho sa duta, ukon sa ibabaw sang kuweba. Ang mga mananap gitipigan didto nga luwas ug mas init sa tibuok tingtugnaw. Ang kainit gikan sa ilang luna misaka ug mitabang sa pagpainit sa balay sa ibabaw.
Usa kini ka cottage ibabaw sa pasungan sa mga mananap. Nagpabilin sila didto kay wala nay laing kapuy-an. Kining ubos nga magtiayon nga walay puy-anan, nga karon walay trabaho, magpabiling walay puy-anan ug manganak ug usa ka kubos nga bata nga adunay lamang usa ka feeding trough ug usa ka habol sa uhot o dagami, alang sa iyang unang higdaanan.
Mianhi siya isip Ultimate umaabot nga Royalty apan niining bahina sa iyang panaw mahisama siya sa labing ubos sa katilingban ug mianhi siya aron sa pagsangyaw ug pagtudlo sa mga kabus, kadtong walay tingog, walay gahum, ug kasagaran walay hustisya. Pinaagi sa mga pagtulon-an ni Jesus ilang gihatag ang ilang kaugalingon ngadto sa Dios ug pinaagi niini sila mahimong labing taas sa ilang kaugmaon.
Adunay usa ka komunidad sa utlanan diin ang usa ka partikular nga Date Palm Tree gipabilhan apan ang mga Ehiptohanon walay suwerte nga nagtanom niini. Nabalitaan nga ang Judean Gardeners nahibalo kon unsaon pag-ugmad niini nga mga kahoy, ug daghan ang gisuholan sa pag-anhi ug pagtrabaho didto. Sa paglabay sa panahon daghang mga Judeanhon ang nangabot aron sa paghimog balay ug ingon sa kanunay nga nagpadayon, usa ka gamay nga komunidad sa mga Judio ang naugmad didto. Kana nga lugar duol sa kung diin ang bituon sa Pasko nakita nga direkta sa ibabaw sa 3 ka maalamon nga mga tawo gikan sa Persia.
Imbes nga likayan ang ilang komunidad sa amihanan sa Jerusalem, si Jose ug Maria mibiya sa komunidad ug mibiyahe duol sa Jerusalem aron sa pagbayad ug buhis, ug dayon paingon sa habagatan ubay sa ruta sa pamatigayon nga duol ra sa baybayon sa Dagat Mediteranyo.
(pg 7)
(pg 8) This Gaza area in such turmoil today, and its natural harbor was part of that trade route. The area has long been a place where God and Satan have had their conflict.
Mary grew up in this society and understood their social conflicts, rules and problems. These people, and particularly the women, learned to be tolerant.
Mary would not be involved in a discussion of her intimate life and wedding. She instead decided to magnify the Lord and rejoice in God her Savior. Nothing that day or thereafter would steal her joy in the Lord. No one was going to humiliate her and reduce her joy. She made that decision before any difficulties even started.
Mary rejoiced in God her Savior. The Lord God was all that mattered and His will was her primary focus.
We also should be the same. Christmas is not about a birthday. There is no commandment in our Bible telling us to celebrate a birthday. The lessons we draw are about TRUSTING OUR LORD through good and bad times, and continue to pray and praise HIM and find Joy in the ever present memory that We who love God can be Saved if we will accept Jesus as our Savior and The Holy-Spirit into our lives as our teacher and helper.
2. Mary acknowledged that it was all by God’s grace.
(pg 8)
Sa bersikulo 48-50, atong naobserbahan si Maria nga miila sa grasya nga iyang nadawat. Iyang gidawat (naghisgot sa iyang kaugalingon) “ang ubos nga kahimtang sa iyang sulugoon.”
Niana nga monastikong komunidad ang tanan nagpuyo matag adlaw sa makanunayon nga buluhaton uban ang pag-ampo ug pagdayeg sa Dios nga naa sa ilang mga hunahuna.
Nasayud siya nga siya “bulahan.” Iyang naamgohan nga dagkong mga butang ang nahimo siya miingon, “para kanako.” Kining tanan maoy resulta sa “kaluoy” sa Diyos. Mohunong kita sa makadiyot aron dayegon ang iyang Balaang Ngalan ug hinumdoman kanunay nga ihatag ang atong kaugalingon ngadto KANIYA.
Ang kanunay nga pagpasalamat ug pagdayeg nagpahinumdom kanato nga ang tanan mahitungod sa atong relasyon sa Dios pinaagi ni Kristo tungod sa Iyang mahigugmaong grasya nga anaa kanato.
Siya nga nagbuhat sa tibuok Uniberso ug sa tibuok kinabuhi, nagpaubos sa iyang mga mata sa pagtutok kanimo. Nakit-an gihapon namo kini nga makapakurat.
Ang tukma nga tubag sa talagsaong pagbubo sa grasya sa Dios pinaagi ni Jesukristo mao ang pagtalikod sa sala ug pagtrabaho balik ngadto sa Makagagahum nga Langitnong Amahan. Kinahanglang magkinabuhi kita nga may responsive nga pagpasalamat. Kini tungod kay ang pagpasalamat moabut diha kang Kristo.
Itugyan ang imong kaugalingon kang Kristo ug magpadayon sa pagpakig-estorya kaniya pinaagi sa Balaang Espiritu,
pagtuon, pagsabot ug pagdawat sa kamatuoran sa Ebanghelyo,
buhata ang imong labing maayo sa paglikay sa sala ug
pagsunod sa mga sugo sa Dios,
(pg 9) Call upon The Christ for his rescue and he has promised that You Will Be Saved! Mary acknowledged that it was all a matter of God’s grace. We must do the same.
Mary declared the victory of God over the proud and powerful.
In verses 51-53, which sound so much like the Psalms of King David, we observe Mary declaring God’s victory. “He has shown strength with his arm.” “He has scattered the proud in the thoughts of their hearts.” “He has brought down the mighty from their thrones.” “He has filled the hungry…and the rich he has sent away empty.”
She styled her song after the song of Hannah in the Old Testament (1 Samuel 2:1-10)
Hannah prayed: My heart exults in the Lord
Mary prayed: My soul magnifies the Lord
Hannah worshiped with the words: There is none holy like the LORD and Hannah proclaimed: The bows of the mighty are broken, but the feeble bind on strength.
Mary proclaimed: He has brought down the mighty from their thrones and exalted those of humble estate.
King Herod was a physically very sick man and filled with constant fear of losing his position, which he wanted to pass to his sons. He was filled with rage. He was the most proud of all and dared to order the murder of children to
(pg 10) ipabilin ang iyang posisyon. Iyang gipabanaag si Satanas sa iyang labing daotan.
Si Maria misimba sa Dios pinaagi sa pag-ingon: Balaan ang iyang ngalan
Iyang gipatibulaag ang mga mapahitas-on diha sa mga hunahuna sa ilang mga kasingkasing Si Ana mipatugbaw: Ayaw na pagsulti nga mapahitas-on kaayo. Morag usa kini ka matagnaong pulong ngadto kang Haring Herodes.
Si Maria wala lamang nagpahayag sa kadaugan sa Dios; gibuhat niya kini gamit ang pipila sa mga hunahuna ug mga pulong nga gisulti ug gisulat ni Hannah nga nabuhi 1000 ka tuig ang milabay.
Sa pagkatinuod, ang gisulti ni Maria maoy biblikanhong pinulongan aron sa paghimo sa iyang mga pag-ampo. Kining duha ka diyosnon nga mga babaye nagdan-ag sa langit pinaagi sa ilang mga deklarasyon.
Si Maria mapainubsanon, apan dili kaayo pasibo. Maisugon niyang gipahayag ang kadaugan sa Dios. Apan, hinumdomi pag-usab, nga iyang gibuhat kini sa higayon nga siya labing huyang—sa wala pa siya mobalik sa Qumran ug lagmit sa wala pa madiskobrehi sa mga molupyo sa Nasaret nga siya mabdos.
Ang rekord sa kasaysayan nagpakita nga sila mibiya sa komunidad sa Qumran sa wala pa ang iyang pagmabdos mahimong mas dayag.
Gipahayag ni Maria ang kadaugan sa Dios sa tanan nga naghulagway sa ilang kaugalingon nga garboso ug gamhanan. Dapat naton dumdumon ini samtang nagakabuhi kita kag ginaatubang ang aton kaugalingon nga mga inhustisya.
(pg 11) Sulod sa dugay nga panahon ang mga simbahan wala’y igo nga pag-ila sa mga babaye, ug labi na kinahanglan naton sa kini nga holiday.
Kung magsakay ka sa awto o motorsiklo halos dili nimo mamatikdan ang ehe ug mga bearing sa ligid. Nagtrabaho sila sa hilom aron mahuman ang trabaho sa maayong mga dalan ug makalilisang nga libaong nga mga dalan. Ang axle hilom nga nagtrabaho ug kasaligan.
Kini nga mga bersikulo sa Bibliya nagpakita kanato nga ang mga babaye mao ang hilum nga axle ug bearings. Ang tanan nga simbahan ug ang tibuok pamilya naglibot sa mga babaye. Ang Pasko nagpahinumdom kanato sa papel sa mga babaye sa paghiusa sa atong mga pamilya ug sa atong katilingban. Ang maayo, Mahadlokon-sa-Dios nga mga Babaye magdala kanato palayo sa sala ug balik ngadto sa Makagagahom nga Diyos.
Si Mary nagpabilin nga mapaubsanon nga babaye, usa ka hingpit nga ehemplo sa mga babaye niadtong mga panahona sa maong kultura. Gidawat niya kung unsa ang gibuhat sa Dios, ug kung unsa ang gipasabut niini alang sa iyang henerasyon, ug isip bahin sa buhat sa Dios gikan sa nangagi sa mga panahon ni Abraham ug kung unsa ang mahitabo sa umaabut nga makita naton nga nag-uswag karon sa atong mga tuig.
Sa bersikulo 50, namalandong si Maria sa gibuhat sa Dios sa pagluwas sa iyang katawhan. Ang Dios nagpakita kanato ug mga panig-ingnan kon sa unsang paagi siya nagpanalangin niadtong nagsunod sa iyang dalan kon itandi sa iyang pagtagad niadtong naglakaw sa ilang kaugalingong dalan.
Sa bersikulo 50 atong mabasa “Ug ang iyang kaluoy alang kanila nga nahadlok kaniya gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.”
Atong nakita nga kining walay puy-anan nga magtiayon nagdala sa manluluwas sa katawhan diha sa labing ubos nga palibot.
(pg 12) ang kataposang katin-awan niini nga saad gihisgotan sa PINADAYAG ang kataposang libro sa imong Bibliya.
Sa atong pagsulod niining mga adlaw padulong sa Pasko,
Dapat kita magkalipay sa ginhimo sang Dios paagi kay Jesu-Cristo.
Angay natong ilhon nga ang tanan nga anaa kanato tungod sa grasya sa Dios.
Kinahanglan natong ipahayag ang kadaugan sa Dios batok sa mga garboso ug gamhanan.
Dili kinahanglan nga masuko kita batok sa mga inhustisya nga giantos natong tanan. Midaog na ang Diyos ug sila nga mga hakog ug garboso mapukan ug magbasol hangtod sa hangtod.
Mahimo nimong pahinumduman ang imong kaugalingon sa pagpasalamat sa Dios nga ikaw nakakat-on sa pagpailub ug sa pagsalig sa Dios sa pagpadangat sa hustisya. Sa diha nga ang mga tawo mosulay sa imong pailub o maglutos kanimo tungod sa paghigugma sa Dios, moingon lamang, "Ako nagpasalamat sa Dios nga ikaw nagtudlo kanako sa pagpailub. ”
Angay natong ilhon ang gibuhat sa Diyos, dili lang niining kaliwatana, kondili sa kasaysayan usab sa iyang kaluwasan nga nagsangkad sa layo nga nangagi ug naglantaw sa unahan sa usa ka mahimayaong kaugmaon alang sa tanan niadtong sinsero nga nahigugma sa Diyos.
Ang ubang mga tawo moadto sa simbahan para lang sa sosyal nga kontak, o kausa o kaduha matag tuig alang sa Pasko sa Pagkabanhaw ug Pasko. Kung may kaila ka nga nagbuhat niana, gusto namo silang imbitahon ug dasigon nga mahimong mas seryoso sa pagpangita sa Diyos tungod kay ang kaugmaon niadtong nahigugma NIYA mas maayo pa kaysa niadtong wala magtagad Kaniya.
Labing importante atong hinumdoman nga ang Diyos miabot sa panahon ni Maria ug Jose. Kinahanglan kitang magmaya sa nahimo ni Kristo pinaagi sa iyang pag-anhi sa yuta, pagkinabuhi nga walay sala, pagkamatay
(pg 13) ang kataposang katin-awan niini nga saad gihisgotan sa PINADAYAG ang kataposang libro sa imong Bibliya.
Sa atong pagsulod niining mga adlaw padulong sa Pasko,
Dapat kita magkalipay sa ginhimo sang Dios paagi kay Jesu-Cristo.
Angay natong ilhon nga ang tanan nga anaa kanato tungod sa grasya sa Dios.
Kinahanglan natong ipahayag ang kadaugan sa Dios batok sa mga garboso ug gamhanan.
Dili kinahanglan nga masuko kita batok sa mga inhustisya nga giantos natong tanan. Midaog na ang Diyos ug sila nga mga hakog ug garboso mapukan ug magbasol hangtod sa hangtod.
Mahimo nimong pahinumduman ang imong kaugalingon sa pagpasalamat sa Dios nga ikaw nakakat-on sa pagpailub ug sa pagsalig sa Dios sa pagpadangat sa hustisya. Sa diha nga ang mga tawo mosulay sa imong pailub o maglutos kanimo tungod sa paghigugma sa Dios, moingon lamang, "Ako nagpasalamat sa Dios nga ikaw nagtudlo kanako sa pagpailub. ”
Angay natong ilhon ang gibuhat sa Diyos, dili lang niining kaliwatana, kondili sa kasaysayan usab sa iyang kaluwasan nga nagsangkad sa layo nga nangagi ug naglantaw sa unahan sa usa ka mahimayaong kaugmaon alang sa tanan niadtong sinsero nga nahigugma sa Diyos.
Ang ubang mga tawo moadto sa simbahan alang lamang sa sosyal nga kontak, o kausa o kaduha matag tuig alang sa Pasko sa Pagkabanhaw ug Pasko. Kung may kaila ka nga nagbuhat niana, gusto namo silang imbitahon ug dasigon nga mahimong mas seryoso sa pagpangita sa Diyos tungod kay ang kaugmaon niadtong nahigugma NIYA mas maayo pa kaysa niadtong wala magtagad Kaniya.
Labing importante atong hinumdoman nga ang Diyos miabot sa panahon ni Maria ug Jose. Kinahanglan kitang magmaya sa nahimo ni Kristo pinaagi sa iyang pag-anhi sa yuta, pagkinabuhi nga walay sala, pagkamatay
(pg 14) sa among dapit, gipakaulawan sa mga tawo kansang kinaiya giabog sa mga demonyo. Si Jesus namatay sa usa ka makalilisang nga kamatayon sa krus, nabanhaw gikan sa mga patay, mikayab sa Langit ug mipadala sa iyang Balaang Espiritu aron sa paggiya kanato hangtud nga siya mobalik aron sa pagtukod sa iyang katapusang gingharian. Kung wala nimo gidawat kini nga kamatuoran, panahon na aron tuohan kini nga maayong balita, dawaton ang Balaang Espiritu sa imong kinabuhi, ug Tawga si Jesus aron luwason ka ug ang imong kaugmaon, pasayloon ka sa imong mga sala ug dawaton ka sa labi ka maayong kaugmaon nga naa niya. ang tanan niadtong nahigugma KANIYA. Ako nag-ampo nga kitang tanan sama sa atong Mahal nga Igsoong babaye nga si Maria, hinumdomi ang pagdayeg sa Dios, pagdawat uban ang pagpasalamat sa iyang grasya, pagpahayag sa kadaugan sa Dios, ug paghinumdom sa kaluwasan sa Dios pinaagi sa Iyang makasaysayanong mga katuyoan diha kang Jesu-Kristo niining katapusang mga adlaw sa wala pa ang Pasko. Langitnong Amahan, dungga ang among mga pag-ampo pinaagi sa bulahan ug balaan nga ngalan ni Jesukristo nga among Ginoo. Ginoo malooy ka. Kristo malooy ka. Amen.
